- ویروس‌هایی که باعث بیماری‌های همه‌گیر می‌شوند، اغلب جهش می‌یابند و کمتر تهدیدکننده زندگی می‌شوند.
- همه‌گیری آنفولانزای 1918 حدود 18 ماه به طول انجامید و پس از اینکه افراد در معرض ویروس قرار گرفتند یا تهدید زندگی آنها کمتر شد، پایان یافت.
- با انواع جدید، سؤالات جدیدی در مورد اینکه این همه گیری به کجا می رسد، و اینکه آیا ما به تقویت کننده های سالانه یا واکسن های اصلاح شده نیاز خواهیم داشت، مطرح می شود.
از نظر تاریخی، بیشتر بیماری های همه گیر بین 2 و نیم تا 3 و نیم سال طول می کشد.
با گذشت زمان، ویروس های همه گیر معمولاً جهش می یابند و به یک بیماری بومی تبدیل می شوند که در سطوح پایین تر و قابل کنترل تر در گردش است.
این مورد در مورد سویه آنفولانزا در پشت همه گیری آنفولانزای 1918 بود و برخی از ویروس شناسان امیدوارند که ممکن است این اتفاق با SARS-CoV-2، ویروسی که باعث COVID-19 می شود، رخ دهد.
گزارش‌های اولیه نشان می‌دهد که نوع Omicron ممکن است باعث عفونت‌های خفیف‌تر شود، که احتمالاً به دلیل مجموعه منحصربه‌فرد جهش همراه با ایجاد ایمنی در سراسر جهان است.
با این حال، هنوز خیلی زود است که بدانیم وضعیت همه‌گیری کووید-19 چگونه خواهد بود.
در حالی که متخصصان عموماً معتقدند ویروس‌ها اغلب جهش می‌یابند تا خطرناک‌تر شوند، اما 100 درصد تضمین نمی‌کند که این اتفاق در حال حاضر با ویروس کرونا رخ می‌دهد.
علاوه بر این، سال 2021 هیچ شباهتی به سال 1918 ندارد و واکسن‌ها، سفرهای جهانی، داده‌ها و درمان‌هایی که اکنون به آنها دسترسی داریم به طور قابل توجهی بر مسیر این بیماری همه‌گیر تأثیر می‌گذارند.
Rodney E. Rohde گفت: «از آنجایی که عفونت‌های COVID-19 تعداد زیادی انتقال‌دهنده بدون علامت دارند، ما ممکن است به طور کامل درک نکنیم که چگونه فشارهای اجتماعی و محیطی – ماسک‌ها، فاصله‌گذاری، کار از راه دور و غیره – روی ویروس به آن اجازه تکامل می‌دهد.» ، دکترا، ویروس شناس و استاد علوم آزمایشگاهی بالینی در دانشگاه ایالتی تگزاس.
چه اتفاقی برای سویه آنفولانزای 1918 افتاد؟
در عرض چند سال، سویه آنفولانزای پشت پاندمی 1918 کمتر تهدید کننده زندگی شد.
دکتر کیت آرمیتاژ، استاد پزشکی در بخش بیماری‌های عفونی در دانشگاه کیس وسترن رزرو، می‌گوید که این احتمالاً به دلیل ترکیبی از ایمنی گله و جهش ویروس برای ایجاد یک بیماری کمتر شدید است.
سویه آنفولانزای 1918 هرگز ناپدید نشد، بلکه به جهش خود ادامه داد و نسخه ای از آن تا به امروز در گردش است.
آرمیتاژ می‌گوید: «اگر به نحوه رفتار ویروس‌ها از نظر بیولوژیکی فکر کنید، دلیل زندگی آنها تکثیر و انتشار است و واقعاً هیچ مزیتی برای ویروس برای کشتن میزبان وجود ندارد.
کاری که یک ویروس می‌خواهد انجام دهد این است که میزبانی را آلوده کند و مسری باشد تا بتواند میزبان دیگری را آلوده کند و بتواند به گسترش خود ادامه دهد.
به عنوان بخشی از این فرآیند، ویروس‌های تنفسی اغلب جهش می‌یابند و بدخیم‌تر می‌شوند و در نتیجه یک مشکل جدی برای سلامتی ندارند.
«ویروس آنفلوانزای 1918 در نهایت تا حدی جهش یافت که تعداد مرگ و میر بالایی نداشت – دوباره، در نهایت طی 3 سال یا بیشتر. Rohde گفت: “ما ممکن است شاهد این روند با انواع در حال انجام SARS-CoV-2 باشیم.”
آیا این همه گیری به همین ترتیب پایان خواهد یافت؟
ما به طور قابل توجهی اطلاعات بیشتری در مورد همه گیری COVID-19 نسبت به همه گیری آنفلوانزای 1918 داریم.
ما همچنین نسبت به افراد در سال 1918 ابزار بیشتری برای مبارزه با ویروس کرونا داریم، از جمله داده‌هایی درباره افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به کووید-19 هستند، همراه با واکسن‌ها و داروهای درمانی.
Rohde گفت، اما این داده ها ادامه دارد و به سرعت در حال تغییر است.
با انواع جدید، سؤالات جدیدی در مورد اینکه همه‌گیری به کجا می‌رود، و اینکه آیا ما به تقویت‌کننده‌های سالانه یا واکسن‌های اصلاح‌شده نیاز خواهیم داشت یا خیر، مطرح می‌شود.
آرمیتاژ گفت: «امید این است که اگر همه‌گیری از بین نرود، انواع جدیدی دریافت کنیم که بسیار مسری هستند اما بیماری بالینی زیادی ایجاد نمی‌کنند».
و بین این جهش‌ها، سویه‌های کم‌خطر، مصونیت طبیعی، و ایمنی ناشی از واکسن، در نهایت از این وضعیت خارج خواهیم شد.
این که آیا این مربوط به Omicron است یا نسخه های جدیدی که هنوز ملاقات نکرده ایم هنوز مشخص نیست.
آرمیتاژ گفت: «البته همه ما دوست داریم که زودتر این اتفاق بیفتد.
خط پایین
از نظر تاریخی، اکثر بیماری های همه گیر در عرض 2 تا 3 سال پایان می یابند زیرا ویروس به یک پاتوژن کمتر بدخیم جهش می یابد و جمعیت ایمنی ایجاد می کند. این همان اتفاقی است که برای سویه آنفولانزا در پشت همه‌گیری آنفلوآنزای 1918 رخ داد، و بسیاری از ویروس‌شناسان امیدوارند که در مورد کروناویروس رخ دهد – چه این اتفاق در مورد Omicron رخ دهد، نوعی که به نظر می‌رسد باعث عفونت‌های خفیف‌تر می‌شود یا نوع دیگری در آینده ناشناخته است.