مواد افیونی تنها تسکین درد جزئی را برای افراد مبتلا به استئوآرتریت ارائه می دهد

مواد افیونی که به طور سنتی استفاده نمی شود

استئوآرتریت یک بیماری شایع مفصلی است که اغلب افراد میانسال و مسن را درگیر می کند.

این بیماری با تجزیه بافت غضروف، تغییرات استخوانی در مفاصل، زوال تاندون ها و رباط ها و درجات مختلف التهاب پوشش مفصل مشخص می شود.

درد همراه با آرتروز می تواند قابل توجه باشد.

دکتر بانورو گفت که مجادلات مداوم در مورد استفاده از داروهای مخدر برای درمان دردهای مزمن، محققان را بر آن داشت تا اثربخشی چنین داروهایی را در افراد مبتلا به آرتروز بررسی کنند.

دیوید رینگ، MD، PhD، دانشیار بخش مراقبت های جامع در دانشکده پزشکی دل در دانشگاه تگزاس در آستین، به Healthline گفت که قبل از بازاریابی شدید داروهای مخدر توسط شرکت های دارویی مانند Purdue Pharma در چند دهه گذشته، مواد افیونی به ندرت برای درمان درد مزمن استفاده می شود.

دکتر رینگ گفت: «ما فقط برای دردهای حاد از مواد افیونی مانند بعد از جراحی استفاده می کنیم.

جان زروژینز، MD، رئیس پزشکی ورزشی و استاد جراحی ارتوپدی در دانشکده پزشکی دانشگاه اموری در جورجیا، به Healthline گفت که این یافته‌ها دلیل محکمی برای انتخاب سایر مداخلات به جای مواد افیونی برای مدیریت درد است.

او گفت: «مردم فکر می‌کنند که شما این داروها را مصرف می‌کنید و دردتان به طور جادویی ناپدید می‌شود، اما در واقع با ایجاد خستگی یا احساس دیستروفی حواس شما را پرت می‌کنند.» آنها واقعاً از شر درد خلاص نمی شوند.

مداخلات ایمن تر و بهتر

حتی برای درد پس از جراحی، دکتر Xerogeanes گفت که ترکیبی از مسکن معمولی Tylenol و داروهای ضد التهابی کلاس NSAID مانند ایبوپروفن موثرتر از داروهای مخدر هستند.

او گفت: «آخرین کاری که می‌خواهید برای کسی که درد مزمن دارد انجام دهید این است که به او مواد افیونی بدهید. آنها نه تنها از عوارض جانبی رنج خواهند برد [such as constipation]اما در دراز مدت ممکن است به این داروها وابسته شوند.»

“مراقبت استاندارد برای [osteoarthritis] Xerogeanes گفت: هرگز مواد افیونی نبوده است.

علیرغم این واقعیت، بانورو به Healthline گفت:[Osteoarthritis] هنوز هم سهم عمده ای در مصرف مواد افیونی در ایالات متحده و خارج از کشور دارد.

به عنوان مثال، در یک مطالعه مشاهده‌ای بزرگ اروپایی که به تازگی منتشر شد، میزان تجویز مواد افیونی در سال اول زانو یا لگن [osteoarthritis] تشخیص بین 15 تا 21 درصد بود.

Xerogeanes اذعان داشت که جعبه ابزار پزشکان برای کاهش درد مزمن ناشی از آرتروز محدود است.

او گفت: «غیردارویی که خوب کار می‌کند شامل گرمای متضاد و یخ است. او افزود که ورزش می تواند به کاهش درد زانو کمک کند.

برای مدیریت طولانی مدت زانو و لگن [osteoarthritis] بانورو گفت: علائم، مدیریت رژیم غذایی و فعالیت بدنی منظم همیشه توصیه می شود. “آگاهی بیشتری در مورد مزایای بالقوه مداخلات ذهن و بدن نیز افزایش یافته است.”

استفاده از ذهن برای کنترل درد

رینگ گفت که نگرش ذهنی اغلب می تواند به اندازه داروها در مدیریت درد موثر باشد.

او گفت که بدن انسان یک “داروخانه درونی” دارد که مواد شیمیایی تریاک خود را تولید می کند و می تواند توسط عوامل مختلفی مانند دارونماها، درمان شناختی رفتاری یا حتی تقویت مراقبت های خوب از پزشکان و پرستاران و حمایت از آنها فعال شود. دوستان و خانواده.

او گفت: “دارو محور بودن می تواند مشکل ساز باشد، مواد افیونی یا موارد دیگر.”

رینگ خاطرنشان کرد که در حالی که از هر 5 آمریکایی 1 نفر تجربه درد مزمن را گزارش می‌کنند، تعداد کمتری از آنها خود را به عنوان «مبتلا به درد» تعریف می‌کنند، و این نشان می‌دهد که مکانیسم‌های مقابله‌ای برای سازگاری (و حتی پذیرش) ناراحتی‌هایی که گاهی با افزایش سن یا آسیب همراه است، پیدا کرده‌اند.

«اگر روایت درونی شما [about pain] سالم است، شما می توانید خیلی بهتر با آن کنار بیایید.»