تحقیقات جدید نشان می دهد که نوجوانان مبتلا به بیش فعالی در معرض خطر تصادفات رانندگی، تخلفات حرکتی و رانندگی در حالت مستی هستند.
طبق یک مطالعه جدید، والدین نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) ممکن است نیاز داشته باشند که با دقت بیشتری به موضوع رانندگی نوجوانان بپردازند.
مطالعه بیمارستان کودکان فیلادلفیا (CHOP) که در Pediatrics منتشر شد، نشان داد که رانندگان جدید مبتلا به ADHD بیشتر در حالت مستی، بی توجهی به استفاده از کمربند ایمنی و سرعت رانندگی می کنند.
این تحقیق نشان داد که رانندگان نوجوان مبتلا به ADHD در اولین ماه پس از دریافت گواهینامه، 62 درصد خطر تصادف بیشتر و در چهار سال اول پس از دریافت گواهینامه، 37 درصد بیشتر خطر تصادف دارند – صرف نظر از سن آنها در هنگام دریافت گواهینامه.
آلیسون ای. کری، دکترا، MPH، نویسنده اصلی، گفت: «نرخ بالاتر استناد آنها نشان می‌دهد که رفتارهای پرخطر رانندگی ممکن است دلیل تصادف بیشتر آنها باشد».
تیم کری اطلاعات 1769 نوجوان مبتلا به ADHD را که بین سال‌های 2004 تا 2014 گواهینامه رانندگی خود را دریافت کرده بودند، ارزیابی کردند. همه آنها در شش مرکز درمانی CHOP در نیوجرسی بودند.
خطر تصادف برای همه رانندگانی که به تازگی گواهینامه دریافت کرده اند افزایش یافته است.
رانندگان مبتلا به ADHD نرخ بالاتری از تصادفات شامل مسافران، مقصر بودن، جراحات و الکل را تجربه کردند. رانندگان مبتلا به ADHD در مقایسه با رانندگان بدون ADHD 109 درصد بیشتر در معرض خطر رانندگی در حالت مستی بودند.
“این نیست [ADHD] تشخیصی که باعث رانندگی پرخطر می شود – این رفتارها هستند که تشخیص را تشکیل می دهند. گرگوری فابیانو، دکترای دکتر، استاد دانشگاه بوفالو و متخصص ADHD که به این مطالعه وابسته نبود، گفت: بنابراین هرکسی که با این رفتارها آسیب ببیند ممکن است در معرض خطر باشد.
میزان تخلفات ترافیکی و حرکتی در بین رانندگان مبتلا به ADHD در مقایسه با رانندگان بدون این شرایط بیشتر بود.
تقریباً 37 درصد تخلفات رانندگی و تقریباً 27 درصد تخلف حرکتی را در سال اول رانندگی خود دریافت کردند – در مقایسه با 25 درصد و 18 درصد بدون ADHD، به ترتیب.
رانندگان مبتلا به ADHD نرخ بالاتری از الکل یا مواد مخدر و تخلفات حرکتی (از جمله سرعت غیرمجاز، استفاده نکردن از کمربند ایمنی و استفاده از تجهیزات الکترونیکی) داشتند.
میزان آنها 3.5 برابر رانندگان جوان بدون ADHD در سال اول رانندگی و 1.5 برابر رانندگان بدون ADHD در چهار سال اول رانندگی بود.
افزایش خطرات برای رانندگان نوجوان مبتلا به ADHD
آ
بیانیه آکادمی اطفال آمریکا (AAP) اذعان می کند که نوجوانان مبتلا به ADHD در معرض خطر بیشتری برای آسیب های ناشی از ماشین و مرگ هستند. آنها به تحقیقات قبلی کری استناد می کنند که نشان می دهد رانندگان مبتلا به ADHD دارای یک مشکل هستند
نویسندگان گفتند که این خطر، اگرچه بالا بود، کمتر از آنچه قبلا گزارش شده بود، بود.
داروهای ADHD نتایج متفاوتی را ارائه می دهند
AAP ادعا می کند که مزایای دادن به رانندگان با داروهای ADHD نامشخص است، اما توجه داشته باشید که بزرگسالان مبتلا به ADHD تحت دارو، یک
در این گزارش آمده است که اثربخشی دارو در طول روز متفاوت است و حتی در صورت درمان، نوجوانان ممکن است در اواخر بعد از ظهر یا شب که بیشترین خطر تصادف را دارند، از نظر عملکردی دارویی نداشته باشند.
AAP همچنین اذعان می کند که پایبندی به دارو می تواند چالش برانگیز باشد و همه نوجوانان مبتلا به ADHD دارو مصرف نمی کنند.
مطالعه Curry در سال 2017 نشان داد که 12 درصد از نوجوانان مبتلا به ADHD طی 30 روز پس از دریافت مجوز، دارو تجویز می‌شوند.
AAP از پزشکان اطفال می خواهد تا قبل از گرفتن گواهینامه با بیماران ملاقات کنند تا در مورد چالش های رانندگی بحث کنند و کودکان در معرض خطر رانندگی خطرناک را مشخص کنند.
آ
ترمز گرفتن رانندگان مبتلا به ADHD؟
همانطور که وجود دارد، همه نوجوانان می توانند مجوزهای خود را در سن تعیین شده توسط ایالتی که در آن زندگی می کنند دریافت کنند – صرف نظر از اینکه آیا ADHD دارند یا خیر.
یک توصیه رایج این است که صدور مجوز برای نوجوانان مبتلا به ADHD را به تاخیر بیندازید. اما اکثر ایالت‌ها به رانندگان اجازه نمی‌دهند در گواهینامه رانندگی فارغ‌التحصیل (GDL) شرکت کنند، اگر گواهینامه خود را بعد از 18 سالگی دریافت کنند.
بدون استفاده از GDL، که به رانندگان اجازه می‌دهد تا از مجوز یادگیری با برخی محدودیت‌های رانندگی استفاده کنند، رانندگان دوره آموزشی طولانی‌تری نخواهند داشت. بسیاری از کارشناسان معتقدند نوجوانان مبتلا به ADHD باید از GDL استفاده کنند.
دکتر وس کرنشاو، روانشناس از کانزاس، به Healthline گفت که اجباری کردن به اینکه نوجوانان مبتلا به ADHD منتظر دریافت گواهینامه خود بمانند، قانون آمریکایی دارای معلولیت را نقض می کند.
او آموزش رانندگی به دخترش را به تأخیر انداخت، اما گفت که این کار فرصت او را برای تمرین در حالی که تحت نظارت است کاهش می دهد.
به جای این مسیر، او توصیه می کند که به نوجوانان مبتلا به ADHD اجازه دهید به محض اینکه از نظر قانونی قادر به رانندگی باشند، اما به آنها 5 تا 10 برابر تعداد ساعاتی که همسالانشان باید داشته باشند، بدهید.
کرنشاو گفت: «کودکان ADD به رانندگی کمتری نیاز ندارند. “آنها به رانندگی بیشتری نیاز دارند.”
او افزود: “بسیاری از والدین در این مورد تنبل می شوند و نمی خواهند کار کنند.” «تا زمانی که یک بچه ADD «اداره راننده» داشته باشد، باید صدها ساعت تمرین با والدینش داشته باشد. هرگز اجازه ندهید که استاد راننده معلم اصلی فرزند شما باشد.”
فابیانو پیشنهاد می کند که نوجوانان مبتلا به ADHD ابتدا مجوز یادگیرنده خود را دریافت کنند و برای دوره آموزشی طولانی تری برنامه ریزی کنند.
والدین یا فرزندان ممکن است بخواهند به دلیل تلاش ذهنی از یادگیری رانندگی اجتناب کنند، اما یادگیری می تواند در دراز مدت مفید باشد. به همین دلیل است که والدین برای اطمینان از تمرین کافی به یک برنامه روشن نیاز دارند.
فابیانو افزود: “حتی اگر نوجوانی در سن 17 یا 18 سالگی از قوانین گواهینامه رانندگی فارغ التحصیل شده باشد، والدین ممکن است با نوجوان مذاکره کنند… تا زمانی که نوجوان تجربه کافی در رانندگی مستقل را به دست آورد.”
خط پایین
یک مطالعه اخیر نشان داد که نوجوانان مبتلا به ADHD در معرض خطر تصادفات رانندگی، تخلفات حرکتی و رانندگی در حالت مستی قرار دارند.
کارشناسان توصیه می کنند که والدین وقت بیشتری را صرف نظارت بر نوجوانان مبتلا به ADHD در هنگام یادگیری رانندگی کنند تا به رانندگان جوان در مورد شیوه های رانندگی ایمن آموزش دهند.